Bir devri çemberde dolanıp durdum
Anladım ki onca telaş boş imiş
Yaşam nedir diye yıllarca sordum
İki nefes arası gülüş imiş
Dal soyunur geriye çalı kalır
Gül solar da dikeni dalı kalır
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gül kanar ki aşkı şeyda olmaktır
Kul yanar ki derdi derya olmaktır
Yüreğe yazılan sevda olmaktır
Sevda olup baki kalmak hoş imiş
Yüreğinize sağlık,güzel bir eserdi.Beğeni ile okudum.Saygı ile
Ölüm dediğin nefes almakla vermek arasında son bulan an ki... Yaşam da dediğiniz gibi budur... Ve bu kısacık düş süresince baki kalan kubbede hoş bir sada olabilmek kadar değerli, hoş ne olabilir ki... Lakin eğlence bu anlamlı fani zamandan tad alırken, varoluşun sebebine erebilmektir aslında... Ve ne güzeldir hisleri şiirle anlatabilmek... Tebrikle... Selamlar...
Gül kanar ki aşkı şeyda olmaktır
Kul yanar ki derdi derya olmaktır
Yüreğe yazılan sevda olmaktır
Sevda olup baki kalmak hoş imiş
Her yönüyle çok güzel ve anlamlıydı eseriniz.En yüksek puanımla kutluyorum.
Maalesef öyle, işte geldik, işte gidiyoruz. Keyif alarak okudum. Kutluyorum.
MAHMUT BEY ÇOK HOŞ,ÇOK CANDAN BİR ŞİİR OKUDUM GÖNÜLDEN TEBRİK EDİYORUM.KALEMİNİZ VAR OLSUN.
Dal soyunur geriye çalı kalır
Gül solar da dikeni dalı kalır
Nihayette bir avuç külü kalır
Yaşam dediğin üç günlük düş imiş
Ne güzel anlatmışsınız yaşamın yalan olduğunu yüreğinize sağlık tam puanımla saygılar şiirniz ant
Gül kanar ki aşkı şeyda olmaktır
Kul yanar ki derdi derya olmaktır
Yüreğe yazılan sevda olmaktır
Sevda olup baki kalmak hoş imiş
Mahmut Bey kardeşim, şiirini beğeniyle okudum; düşündürücü ve ilham verici; sağ olun... 10 puan... Antolojime... Canı gönülden sevgiler...
hayata dair ders alınacak bir şiir daha kutluyorum
Dal soyunur geriye çalı kalır
Gül solar da geriye dalı kalır
Nihayette bir avuç külü kalır
Yaşam dediğin üç günlük düş imiş
Gün gelir karşına çıkar günahın
Son nefeste faydası yok eyvahın
Eğlenir seninle putun, Allah’ın
Yar dediğin üç beş damla yaş imiş
________
Yaşamı anlatan çok güzel bir şiir. elinize sağlık 10+ant
***Su coşar ki derdi derya olmaktır
Kul yanar ki aşkı şeyda olmaktır
Yüreğe kazılan sevda olmaktır
Sevda olup baki kalmak hoş imiş***
olup olamadıklarımız değil dünyaya bir gülücük bırkmak iki nefes arası...çok güzeldi çokk..tşk.ler..
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta