Raks ediyordu kamer ile elleri
Geceyi bir sarmaşık gibi sarmıştı saçları
Hudutsuz feza kadar derindi gözleri
Gece gece ağlıyordu bir şairin kalemi
Hece hece dağılıyordu düşündeki alemi
Islanarak parçalanıyordu hayat defteri
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız