İki Naçar Beden Şiiri - Mahsun Doğan

Raks ediyordu kamer ile elleri
Geceyi bir sarmaşık gibi sarmıştı saçları
Hudutsuz feza kadar derindi gözleri

Gece gece ağlıyordu bir şairin kalemi
Hece hece dağılıyordu düşündeki alemi
Islanarak parçalanıyordu hayat defteri

Kadın letafeti ile Afrodite düşman
Adam lügat paralayan bir danışman
Ve memat kadar sessizdi asuman

İki beden , iki yarım ruh ve tüten iki sigara
Ta ruhlar aleminden aşinaydı bu yara
Ama iki yıldır ertelenmişti gönülevinde kira

Sanki bir yarık açılmıştı cehennemden
Yanacaktı acun bir kelam düşse dilden
Umarsızdılar, hiçbir şey gelmedi elden

Sevi sükunet içinde mahvolmuştu
Naçar kalem ezaya gark olmuştu
Ve İki beden altı bent içinde ölmüştü