Hazan kokuyor pembe çiçeğe durmuş bahar dalı. Rüzgârın saçlarımda ki aheste akışı boynuma dolanan bir urgan gibi gittikçe sıkıyor.
Yoksun…
Zaten varken de yoktun ki…
Hala beynim ve kalbim arasında ki gelgitlerdesin.
Geldim…
Var olduğunu düşünerek, koşarak heyecanla yürekle geldim.
Hüznün en yakın arkadaşı yalnızlıktı. Bir susuştu içimde ki, hiç kimsenin duymadığı ve anlam yükleyemediği. Ne sabahlarımda güneş doğdu, nede ayaz gecemde ay ışıldadı. Gökyüzünde ki yıldızları gelmeden iki sevdalı yüreğe yollamıştım. Acısını da yüreğime düşürmüştüm.
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta