İki Melek Şiiri - Ahmet Kırımlı

Heybetimi yitireli yıllar oluyor
Gözlerimin karası mat
Dizlerimde bir titreme
Zaman hoyrat
Eser bu yerlerde...
Havası temiz köyümüzün
Yazın ahlat kokuyor
Kışın çocukların kahkahası
Sonbaharda çamur çaylak
İlkbaharda menekşe sümbül
Ve dahası...
Yalnızlık zor birde
Bunu hep gizledim
Ben seni çok özledim...

Gençken hele... Ne çok işim varmış
Koskoca 24 saate sığdıramadığım
iki güçlü kola gördüremediğim
Ne çok iş...
Geçen güldüm biliyor musun halime
Köyün çocukları gelmişti şeker yemeye
Anlatacak birşey bulamadım
Düşünsene...
Ömrümü sevdiğimi herşeyimi verdiğim
Uğrunda yapayalnız kaldığım
Onca şeyden bir hikaye uyduramadım
Ayşe, Bu kez fena tökezledim
Ve ben seni çok özledim...

Ufak bir camisi var buranın
Bir saf anca oluyoruz cumada
Sanırsın ihtiyar heyeti
Yaşlar hep 80 sınırında
Dua etmek iyi geliyor
Gençken hatırlar mısın?
İnşallah dememiştim hiç
Nasip dememiştim...
Şimdi alışmak biraz güç
Ama kimse kalmadı ki Ondan başka
Derdime derman olacak
Yarama melhem olacak
Sen çok uzaktasın
Torun seviyorsun belki
Belki kaynanalık ediyorsun geline
Neyse...
Dolmaya başladı yine gözlerim
Anladım ki seni çok özledim...

Akranlarımı sabunluyoruz bir bir
9 metre kumaş,makas değmeden
Dikişsiz...
Musalla taşında helallik üç beş kişiden
Ölenler hep şanssız
Soğuk bedeni bekliyor birkaç gün
Oğlu kızı gelene dek şehirden
Ama sen!
Sen gelmezsin değil mi Ayşe?
Helal etmezsin değil mi hakkını?
Hem hatırlar mısın hala beni
Unutmadın mı sende
Yoksa çoktan silindimi parmak izlerim
Bir zaman hain dokunduğum yüreğinde
Elimde bir bardak çay
Parmaklarımın arasına sarma tütün
Ölürsem bu yerlerde
Çok içiyordu desinlerde
Çok seviyordu demesinler diye...
Karşımda senin resmin
Koynumda beyaz kefen
Yine iki melekten birinin yollarını gözledim
Ben seni çok özledim
Ben seni ço...