İki Mahkum Şiiri - İbrahim Yılmaz

Yeryüzü Fizan
Ben sende hükümlüyüm
Nereye baksam sen
Neyi düşünsem sen
Hiç kimseye anlatamadığım
Yine sen.

Sen uzaklara gidiyorsun
Beni kalbinde taşıyarak
Sen yanımda yoksun ama
Her yerde sen
Bir veda şarkısı dinlesem
Her nağmesi aşka sitem
Eylül ağlıyor
Yaza veda ederken.

Biz seninle
Sonsuzluk aleminin
Meçhule giden yolcularıyız
Derman sensin
Efkarım sensin
Kimselere anlatamadığım
Yine o sensin,
Yakamozları öper
Menekşe bakışlar
Kurşuni bir sabahı özlesem de
Beni kalbine mahkum etmiş
Tutsak akşamlar.

Hangi diyarda
Hangi kalpte yaşarsan yaşa
Kararı ezelde verilmiş
Biz seninle iki mahkumuz
Yeryüzü bir sahnedir
Biz sadece rolümüzü oynuyoruz.

Eylül yok oluştur sanma
Kuşların vedasına kanma
Her tohum toprağa karışır hazanda
Aşk gibi
Sevda gibi
Mucize misali
Bir devinim sonunda
Kudret ol der
Yeni bir hayat başlar baharda.

Akıp giden zaman içinde
Bir varmış bir yokmuş desem de inanma
O hayal masalının içinde hep sen varsın
Var olma kaygısı içinde
Sen şuramda cansın.

Eylül - 2022