İki Kuş Profiliydi Şiiri - Mesut Yüksel

Aynı dalda duran, iki kuş profiliydi sevgimiz.
Baharın gelişiyle yeniden can bulan,
Aynı yöne çırpardık kanatlarımızı,
Ufka umut taşırdık, bulutlarla yarışarak.

Kış gelince, saçak altları yuvamız olurdu.
Yağmurlarda, kanadımın altına alırdım seni.
Bir bakış, bir nefes yeterdi,
Dünyanın bütün soğuğu erirdi içimizde.

Güneşin en yakıcı vaktinde,
Sevda pınarından içerdik hayatı.
Rüzgârların omzunda süzülür,
Masal diyarlarına varırdık sessizce.

Bir efsaneydi…
Zamanın bile silemediği bir iz gibi,
Bir yemin, gökyüzüne kazınmış sessizce.

Şimdi,
Gökyüzü bile unutmuyor.
Yan yana, iki kuş profiliydi sevgimiz,
Ve aynı kuş yankılanır hâlâ içimizde...