İki Kör Şiiri - Gökhan Turan Mahioğlu

Ben, sevmeye tövbekar olan ben
Gaflet dolu gözlerle dünyaya bakan ben
Ufacık bir umutla çocuk gibi sevinen ben
Küçük bir üzüntüyle yerle bir olan ben...

Bir zamanlar zincir yemiş köleydim ben
Senin esirin, sana mahkum olan ben
Aşk maphusunda esir sevgisiyle körelen ben
Karanlık sevdalardan kaçmayı beceremeyen aptal ben...

Hergün bu kasvetli gecelerin sabahını bekleyen ben
Seni anarak yeni bir güne başlayan ben
Yokluğunda yıldızı olmayan gecelere ışık tutan ben
Bir türlü o ışıkla aydınlanmayan talihsiz ben

Her yağmur yağdığında devamlı seni hatırlayan ben
Yağmur tanelerinde harab olan geçmişe küskün ben
Zavallı bir dost sohbetine muhtaç olan ben
Fikrimde,zikrimde,kalbimde seni yaşatan ben

Dön de bak bana sen,
İki kör tanıdım ben;
Biri senden başkasını görmeyen ben
Diğer ise sana divane olan,beni göremeyen nankör sen...