Perdeleri içine kapanmış bir odanın mavi mumunda,
Ağlamaya ramak gök yüzünün biriken yağmurunda,
Söz hapsinde yaşayan bulutlu heceler sağanağı,
Bugün ağlattı, bugün ıslattı beni serin notalarla,
Perdeleri içine kapanmış bir odanın mavi mumunda.
Herkesler biraz gitti, kimseler çok kere kaldı,
Savurduğum mendili, yola düşenler aldı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta