Yüreğimin iki kıyısı gelmiyor bir türlü bir araya,
Oysa ne köprüler kurmak isterdim bakışlarımla,
Yüzümün yüzüne umut vuran göz çarpışmalarında.
Dalgan çarpsaydı bir kez gönül sahilime,
Demir parmaklıklar, ipek şal olurdu tenime
Can bahasına hapsederdim ruhumu ruhuna,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
