İki kişinin şiiri Şiiri - Barış Yazkan

Bu oda da masanın üstünde iki bardak var
Biri benim biri senin
Tozlu solgun anlamsız
Hala bıraktığın yerde eserin
Hani olmazya belki gelirsin
Belki ellerin değer evin her köşesine
Belki bardakları da temizlersin
Su gibi aziz yarim

Bu evde duvarda asılı bir resim var
Biri ben biri sen
Öyle güzel gülüyorsun ki yanıyorum
Bir tek sana çağlıyorum nehirler gibi
Ben denizine akıyorum
Sen okyanuslara koşuyorsun
Su gibi aziz yarim

Bu evde şu pencerede
Hala iki kişinin parmak izi var
Biri benim biri senin
Gerçi sen gideli çok oldu
Yağmurlar yağdı
Yağmurlar odama doldu
İzlerin izlerimin üzerinde
Gözlerin gözlerimin üzerinde
Su gibi aziz yarim

Bu oada da hala iki menekşe var
Biri benim biri senin
Benim bildiğim tüm mevsimler soldu
Sen hep baharlar içinde kal
Kasırgalar hep beni buldu
Sana yalan diyemem
Zaman hep gittiğin yerde durdu
Su gibi aziz yarim

Bu evde ne tesadüf yastığın üzerinde iki tel saç var
Biri benim biri senin
Memleket bile böyle kokmaz
Gittiğinin izi belli değil
Herşey yerli yerinde
Nasıl gittiysen herşey bıraktığı yerde
Ola ki bir gün gelirsin diye
Herşey yerli yerinde
Su gibi aziz yarim

Bu evde hala iki gölge var
Biri benim biri senin
Değmemeye çalışırım gölgene
Hani değsem kırılacak
Hani tutmak istesem uzaklığını hatırlatacak
Ne olur
Ne olur sigaramın dumanı kaçmasın gözlerine
Ben evelden yanmaya razııyım
Su gibi aziz yarim

Bu evde hala iki ses var
Biri benim biri senin
Ve yokluğunun üstüne şarkılar söyledim
O kötü o iğrenç o berbat sesimle
Sesin yankılandı hep sesimin içinde
Gözlerin vardı sensiz hiçbir şeye benzemez gözlerimde
Su gibi aziz yarim

Bu evde bu kapıda
Bu demir kapıda
Bu kör kapıda
Hala üç çizik vardır
Biri benim biri senin
Biri de doğmamış olan çocuğumuzun
Doğmamış çocuğumuzun