İki kişilik yalnızlık Şiiri - Kader Demir

Annemin rahatlatan sohbeti kadar içtendi herşey,
Ümitsizliklerimin ümide döndüğü anlar kadar yakındın aslında sen bana,
Aslında bizdik o anda,
Sen ve ben diye ikiye bile bölünmüyorduk bence,
İki kişilik bir yalnızlıktı duyduğumuz,
Sen duymadın mı o kadar aşikarken?
Saklamaya çalıştıkça inadına su yüzündeyken duygularım...
Gözlerimde sevgi vardı,
Manasını çözemediğin.
Ümitsizliklerin arkasına saklanmıştı sadece.
Aşkımız vardı!
Biz birlikteydik!
Kalbime sığdırmıştım seni..