İki Kişilik Orkestra Şiiri - Demir Mutlugil

İki tanrıcığın öldüğü yas evinde,
Gözü seğiren bakışlar biriktiriyordu,
Bir sevişmelik gece
Upuzun bir şiir,
Benimle sevişir misin dedi
Tutkusu cüceleşmiş diğerine
Kucağı yorgun bir şiirdi
Özrü yılgın
Akşamdan boyanmış,
Bordo mısraları vardı
Tarçın kokan heceleri
Kuş tutmuş ağzı,
Küfrünü sevdiren
Tüy bitmiş dili

Finalini çalıyordu yaylılar,
Appassionata bir sonatın
Kimi kimsesiz bir şehrin kıyısında

Göz uçlarından gece yarısı geçti
Sarkaçsız saatlerin
Erkeğini yedi,
Sekiz gözlü karadullar,
Hayal odalarının
Köstekli kadranlarda,
Ateşe doladı kuyruğunu akrebin biri
İki gölgesi ölü taklidi yaptı,
Bir kandilin
Üç dünyada sabah oldu
Eyvahlandı yedi kıtanın acabaları,
Küllükte söndürülmüş düne
İki yüzünü astı,
Dar ağaçlara günahkâr şiirler

Şehri selamladı İda’lı maestro,
Buruk gülümsedi birinci keman,
İkinci keman ağladı

Suadiyenisanikibinonaltı