İki kişilik bayramlarım var benim.
Ağır uykumdan uyanışımla başlayan...
Kahvaltı yapamadan gittiğim camide,
Gönlümü yediğim olurdu benim.
İki kişilik bayramlarım var benim.
Annemin dedelerimin ve büyük annelerimin,
Ellerine sarılıp öpmek isterim.
Fakat babamın eli geçer elime,
Hiç üşenmeden beş sefer öperim.
İki kişilik bayramlarım var benim.
Kireci sararan odamın duvarlarında,
Yaşamdan tazeliğini çalmış zaman,
Gıcırdayan döşemelerin arasına,
Dedemin parmağı sıkışmış ah kurtarsam!
İki kişilik bayramlarım var benim,
Diriyi soldurup sarartan,
İnsansızlığın eli değmiş üzerine odamın,
Farkı kalmamış mezardan.
İki kişilik bayramlarım var benim.
Kimsenin kapımızı çalmadığı ilk gün,
Ve yine kimsenin kapımızı kapattığı son gün.
İki kişilik bayramlarım var benim.!
İki kişilik bayramlarım var benim!
2003
Hasancık
Kayıt Tarihi : 30.9.2006 14:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fedai Günaydın](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/30/iki-kisilik-bayramlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!