İki Kişilik Şiiri - Aslı Demirel

En dipte
Ücra köşede
Sessiz rolü yapar çığlıklarınca
Çözülmez prangayla köşe kapmaca
Çözemediğim

İki kişilik
Zaman
Yürek
Ceza
İsyan

Esarette
Özgürlüğü veremediğim

Dar ağacına astığım hüzün
Diri hep doksan dokuz canlı misali
Mutluluk yarım yamalak soluktan
Bulmaya çalışıyor canını
Hep biri kuvvetli
Çelikten sanki bileği
Bükülmüyor
Geçilmiyor
Yenilmiyor

Saniyeler asırlar çizdi küsmüşlüğüme
iki dudak arasında canhavli
Nefes yetmiyor
Duru sularla yıkanmış dışarısı
İçerde keskin bir ayaz izi
Etraf sarmalanmışlık kokan aşk rengi

Suretler sisli bir şarkı misali asıllara perde
Aslolan özlenen oda giz peşinde
İki kişilik içinde
Yer gök cendere

Bir yüze tahammül yokken
İki yüzlülüğe değdi sancılı kefen
Adalet istemek mi ayıp
Birini al lütfen benden

Tek mi yaşamalı yaşanmışlıkları
Yaşanan mı tek olmalı
Tek olarak tekleri mi kucaklamalı

Aşka aşıklığımı severim ben
Bırak
Aşktan anlamazlığına sahip çık sen
Korkak
Cesaret et de aşktan bir tutam al

Ama
Aynı suya düşecekse hayallerimiz
Kabulümsün
Gitme kal...

(10 05 2007)