İki Kişi Şiiri - Yekta Karataş

Saklandı iki kişi
Küçücük mağaraya
Düşmanın en dişlisi
Başladı aramaya

Engel incecik bir ağ
Sanki aşılmaz surlar
Önlerinde oldu dağ
Perde eyledi Settar

İki kişiden biri
Sıddık namıyla meşhur
Kalbi güvercin kalbi
Resul'e meftun şuur

Resul'de tam tevekkül
Yoktu zerre korkusu
Sıddık'ı teskin eder
Dostunadır muştusu

İki kişi orada
Üçüncüsü Allah'tı
Dostlar Dost'un yanında
Gönülleri rahattı