İki Kırmızı Karanfil Şiiri - Ertan Ercan

İki kırmızı karanfil diktim saksıya
biri senin biri benim için
seninki biraz nazlandı önceleri
sanki kollarını göğsünde koymuş
küskün çocuklar gibi sarardı biraz
sonraları gülümsedi
benimkisi aynı ben herzamankigibi
uyumlu neşeli..

ben o karanfilleri senden umudumu
kestiğim gün diktim
biz birlikte olamasakta onlar olsun diye
artık senin olmadığın dünyamda
sana ayrılmış bir yanım olacak
ve sana ağrıyan bir yaram
hep sen olacaksın sevdiğim şarkılarda
gitarım telleri sana uzanacak
sen ve ben olacağız başrollerinde
bütün filmlerin....

ben o karanfilleri senden umudumu
kestiğim gün diktim
her baktığımda seni hatırlamak için
okadar yakın diktimki onları sana inat
hiç ayrılmayacaklar....
belki çok büyüyecekler birlikte
belki hasta olup sararacaklar
belki birlikte ölecekler
ama hiç ayrılmayacaklar

ben o karanfilleri senden umudumu
kestiğim gün diktim
çocuğu olmayan annenin
komşunun bebeğini bağrına basışı gibi
bastım bağrıma
beraber aç kaldık beraber doyduk
beraber hüzünlendik beraber güldük
sana anlatamadıklarımı hep onlara anlattım
ama benim gidişim yakındır bu acıyla

birgün gelirsen ve ben çoktan gitmişsem
pencereme bak hala duruyorsa
yağmurlara emanet ettiğim karanfillerim
kulağını uzat sana anlatacak
çok şeyleri olacak