İki Kere Yaşanmaz ki Ömürler

İKİ KERE YAŞANMAZ Kİ ÖMÜRLER

günlerin avlusunda kurumuş güller
bunun için hüzün kokar türküler
ah ahhh
bizi sevgisizliğe süren töreler
gönül kapısında eli tetikte bekler
yangın yeri öyküler

nice ömürler tükenir gönül gülmeden
yarınsız yolada girer insan bilmeden
işgal altında bir beden
kadınlığının tadına varamayan kadın
hiç düşündün mü
ne kadar susar duygular
ezilen halklar gibi
gün gelir ayaklanır arzular
ama geri gelmez ki giden yıllar
ve iki kere yaşanmaz ki ömürler
analık güzel de
sana yaşıyamadıklarını veremez ki çocuklar

ertelediklerin içindeki tozlu raflarda
gözyaşın kalır gecelerde
arkanda yıtık yıllar
bir de ağlayan sevda(m var)

sevgi yoksa sırtını dayıyacağın
her gün biraz daha büyür yalnızlığın
ve o yalnızlık kör kuyu olur
bir gün içine düşeceğin

yeryüzünün bütün çiçeklerini
gamzelerinde toplayan kadın
kendi yurtlarında yurtsuzlar gibi yitik adın
kendine dön tutun sevgiye
seni köleliğe iten karanlıklardan
sevgi kapısıdır aydınlığa çıkacağın