İki Kelime Şiiri - Hasan Yavuz

Bu gün 26 Aralık
Mevsime inat bir güneş
Isıtıyor buz tutmuş bedenleri
Bense Sinop Kalesinde
Yapayalnızım
Tutuklu kaldığım hücremde
Gözlerimde hasretinin nemi
Kulaklarımda o buğulu sesin
Prenses nerelerdesin?
Kalbim yıllanmış bir resim
Kalbim toz tutmuş raflarında
Okunmamış bir kitap
Korkarım
Unutulmaktan değil
Yaşanmamışlıktan yok olacak
Ellerim ellerine hasret kalacak

Penceremde ışıktan bir duvar
Yakarken gözbebeklerimi
Aynalara takılı kalırım
Seni yaşarken sensizliğimde
Geri kalan her şeyi
Arkamda bırakırım

Dudaklarımda mühürlü kalan
Hep o şarkı
Söylerken sen olurum
Dinlerken ben
Bizi biz yapan her şeyi anlatır
İçimde kabuk bağlayan
Yaralar gün yüzüne çıkar
Gül gül olur dökülürüm
Gül senin elindedir, dikenleri kanar
Ben diken olur batarım gözlerine
Ben diken olurum yüreğine
Özlemekten
Hasretin delik deşik ettiği
İki yaralı beden
Ben yağmura hasretim sen gelmeden

Bu gün 26 Aralık
Sonsuz buluşmaların gecesi
Yüreklerin kavuştuğu an
Ne varsa sensin bende de
Yıllardan geriye kalan
Dilimde bitmemiş dua
Ellerim yakarışta
Omuzlarımda sevdanın yükü
Küçüldükçe büyümekteyim
Nereye kaçarsam nafile
Her adımımda bütün benliğimle
Sana yönelmekteyim
İşte bu gün
Belki de son kez rüyana girdim
İçimden ırmaklar taştı
Ben sustum
Gözlerim anlatsın istedim
Yaşadığım isyanı
Sensizliğimde vurulduğum zincirleri
Kendimi hapsettiğim geceleri
Ne varsa siyaha çalan
Anlatsın

Çaylaktı adım
Bundan ibaret
Düştü yanaklarımdan ellerime
İki damla demet
Ellerim titremekten yorgun
Ellerim yokluğunda nasır tutan
Bekledim
Senden bir ses, bir nefes
Aşığınım işte
İster kov, ister sarıl
İster umarsızca yüzüme haykır
Ne dönmek var sözümden
Ne ölmek var yolunda
Senden beklediğim iki kelime
Yüreğinde hapsolmadıysa eğer
Söyle…

Ne cesaret bekler
Ne ölüm
Ne de aşk kapıda
Benim kadar
İşte,
Her şeyi bıraktım ellerine
Döktüm yüreğimdekileri
Benden geriye bir umut kaldı
Onu da erittim gözlerinde
O an
“Seni Seviyorum” dediğinde
Bizi bizde var eden
İşte o, İki kelime..