Bir gece bir adam kendini sokağa attı
İçinde biriktirdiklerinin yoktu haddi hesabı
Sarıldı eski paltosuna hava kış ayazdı
Tutamadı artık kendini gözlerinden yaşlar aktı
Tenhaydı caddeler durmadan yürüdü
Sonra kendini garip bir hüzün bürüdü
Geldi yıkılışları teker teker aklına
Kopuyordu içinde ise sert bir fırtına
Mağazaların parlak ışıkları vururken gözlerine
Aklına gelip gelip kaçıyordu sanki o sihirli iki kelime
Diyememişti sevdiğine seni seviyorum diye
Belkide haberi yoktu sevdiği kızın onun bu durumundan bile
Sonra hayır dedi kaybetmeyeceğim seni
Gücünü topladı ve döndü geri
Buraya kadar gelmişken bırakmayacağım dedi
Bu kadar zormuydu insanın insana sevdim demesi
Heyecanla vardı kapısına
Titreyerek seni seviyorum dedi ona
Şaşıran kız topladı kendini az sonra
Güzel yüzünde belirdi bir pembelik usulca...
Kayıt Tarihi : 16.4.2024 20:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!