Ah o iki kavak!
Yol üzerinde omuz omuza durur
Fısır fısır konuşur canım kavaklar
Seslerini bir ben duyarım
Bir ben anlarım onların dilinden
Köklerini görürüm çok derinde
Bir suyun peşinde dörtnala koşarlarken.
Üşüdüklerini anlarım ürperen bedenimde
Soyunup dökünüşlerini izlerim çok uzaktan.
Mevsimleri kavak yapraklarıyla sayarım ben
Takvimler asmam duvara
İki kavaktır can yoldaşım
Köyüme her geliş geçişte selam çakarım.
Gözleri yollardadır şimdi
Ben onlara bakarım,onlar bana…
Biliyorum,en sonunda
Onlar bana bakacak
Ben onlara bakamayacağım.
20.03.2010
Ankara
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!