İki Kapı Şiiri - Fatih Necdet Kasapoğlu

Bir raslantı sonucu iki açık kapı
Bir şey cereyan eder ve başlar hayat
İlk kapı kapanmıştır artık
O kadar ufağım ki bu odada
Ama neden bu sürekli duvara çarpmalar
İtiyor arkadan sürekli bir rüzgar
Ve zaman, zaman zaman durağan
Duyular başlagıcı olur düşünmenin
Belirir imgeler yavaş yavaş
Yazılmış duvarlara her dilden
Cevapları olmayan sorular
Bu ilk görüntü
Bu ilk ses
ilk koku ve ilk nefes
Vakit sürekli geç
Eylemler kusurlu
Vahşilik boy gösterir yavaştan
Hata üstüne hata
Dur duraksız bir hırs
Görünüyor, işte orada diğer kapı
Nedir bu mücadele o zaman?
Duygular düşer benliğe ilk acıyla beraber
Evet çoğu zaman bir sıkıntı hissi
Bir boşluk
Bir hüzün
Duygular maddeyi yok ediyor gerçekten
Kader gerçekten belliyse
Yazan bir zavallı olmalı
Hayır değilse;
Ben zavallıyım, biz zavallı
Hissediyorum yavaş yavaş
Diğer kapının baskısını
En mantıklı şey bu iki kapı, bu odadaki
Ya gücü sadece buna yetmiş
Ya bir hata
Ya da sadece, öylesine
Ama işe yarıyor
Özellikle ikincisi
Söküp alıyor kibri, bir umursamazlık veriyor
Bitiyor yavaş yavaş itişmeler
Safları sık bir yürüyüşe dönüşüyor
Vazgeçiliyor giderek her şeyden
Ve en sonunda belki, bir gülümseme
Geçilir kapıdan ve döngü başa döner