İki Kapı Şiiri - Kamil Mehmet Tuncer

Bir gönülde iki adam
Yürüyorlar bu Şehir'de
Sevda masalına doğru
O adam nereden bilsin
Benim onu eskiden sevdiğimi
Kış gecelerinde sabahlara kadar beklediğimi
En karamsar gününde onu terk etmediğimi
Her hüznünde, her sevincinde
Sabahlara kadar yanında onunla ağladığımı
Sanki zafer kazanırcasına onunla sevindiğimi
O bugünlere geldiyse benim sevgimle geldi
Yalanda olsa her saniye seviyorum; derdi
Gönlümün kapısı sadece sana açık
Ne olur benimle yaşlan; dedi
Bir gün, zaman bu zamandır
Ben ayağa kalktım işte gidiyorum
Bile demeden çekti gitti
Şimdi onu ve yeni aşkını görüyorum
Her günün sabahında hayatı dolu
Yine her gecenin sabahlarına; biçare yalınız
O hüzünde sonu olmayan kader'de
Acaba düşünürmü eskiden tanıdığı beni
Yoksa tamamen sildimi yaşanan eskiyi
Belkide çok vefasız çıktı hatırlamaz maziyi
İşte onun gönlünün iki kapısı
Biri açık, biri kapalı
Ben o odada infazını bekleyen mahkum
Juri, yargic ve seyircileri görüyorum
Mazi çoktan silinmiş savunmaya ne kalmışki
İşte silinince düşünceler ortaya cıkar birileri
Hakim bir celsede kırar kalemi
Benim hükmümü hayat çoktan vermiş
Ben o topraktan yatağıma giderken
Üstüme Mor Laleler! de dikseler Boş
Sadece; Ruhum yine sevgiyle sarhoş