Ne Hazreti Nuh’u unuturum
Ne de Hazreti Lokman’ı
Yolu aydınlatan iki kandil
Uyardılar hep çocuklarını
Ne o son günleri unuturum
Ne de o verdiğin son dersini
Gitmeseydin Cami’ye geçecektin
Namazı ihmal etme, Kur’anı da oku dediğini
Ne seni unuturum
Ne de durağa dek valizi taşımanı
Emanet oğlum! katiyen! sakın ha!
İstemem el aleme kem gözle bakmanı
Ne seni unuturum
Ne de Dargeçit dolmuş durağını
Kaptan marşa basınca okuduğun ezanı
Uğurlarken aynaya düşen sakalını, sarığını
Bizleri korudu söyledikleriniz
Atlattık günümüzün her türlü illetini
Helalinden kazanmayı buyurdunuz
Kanaatle kazanırsın dünyanın servetini
Her dağ Cudi değil oğlum çıkılmaz
Rüzgarla yağmur müjdelerken tufanı
Kibirle yükselmenin faydası olmaz
Dağlar liman olur Nemrudu Süphanı
İsmail olamadık, olamazdık ama
Dağlara kaçan çocuk da.
Oluruz belki kandil olmaya baktık
O da herkesin harcı değilmiş
Bir yağ damlası gibi fitilden dışarı aktık.
Kayıt Tarihi : 23.9.2025 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep içimde yaşattığım iki insanın hatırasınadır bu yazdıklarım..Rahmeti rahmana kuvuşan iki insan.Haklarını asla ödemeye gücümüzün yetmediği iki insan.Allah ve Resüli Ekrem de böyle buyurmamışlar mı? Evet Allah ve Peygamber sevgisiniden sonra gelen sevgililer ebeveynlerimiz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!