İki Kanat Açılır Şiiri - Ceren Aydın

İki kanat açılır
Galata’dan gökyüzüne
Sözleri bir, özleri bir
Aşktan sırılsıklam olmuşlar
Elbet yanmışlar, kavrulmuşlar
Elbet canları yanmış

İki kanat açılır
Düşmekten kim korkar
Yürek kafeste durmaz
Altında derin mavi
Üzerlerinde turuncu gökyüzü
Elbet ilk kanat açışları değil
Ancak her kanat açışları
Birbirlerine açılan kapılarda
Daha bir yakına çekti birbirlerini

İki kanat açılır
Güvercinler misali
Biri diğerinin önünde
Diğeri onun peşinde
Dağlar taşlar
Vadiler ovalar
Irmaklar akarsular üzerinde
Ama hep birlikte
Paylaşılmadan yenilen aş hiç olmadı
Elbet yarım aşa, aşk katık oldu

İki kanat bir olur
Aşk ile meşk ile
Uçabildiğince uzaklara, yükseklere
Sığmazlar gökyüzüne
Geçmiş ile yarın arasında
Sıkışıp bugüne
Kimsesizliklerinde olabildiğince özgür
Özgür olabildiklerince kimliksiz

Ne önemi vardı nereden geldiğimizin
Daha önce nerelerde olduğumuzun
Şimdi ve burada
Belki de gelecek hiç olmayacak
Varsın olsun sevdik ya, kime ne?
Uç mirim uç,
İnsanlar aşktan ne anlar
Uç mirim uç
Güneş batana kadar
Şafak atana kadar
Uç mirim uç
Bin ilim bilen eşim dostum,
Uç ki kanatların açılsın
Uç ki kanatlarının altında sevgi sonsuzluğa aksın

Bulutların üzerinde bir yerlerde
Dünyaya seninle birlikte yukarıdan bakmak
İki kanatı tek düşte açmak
İkiyi bir yapıp, biri paylaşmak
Sevda yarılarına umut ekmek
Mevsimsiz iklimlerde beklemek
Çıldırtan gecelerde
Uzun seferlerde
Beklerim gücüm yetene kadar

Ne ana sevgisi ne de ana kucağı
Doldurmuyor hiçbir şey
İçimdeki yerini,
Sevgini, sıcaklığını
Gülüşünle aydınlanır dünyam
Seninle her şey daha bir güzel
Güzel olan şey seninle anlamlı

Küçük bir çocuğun sevgisiyle içimde yaşıyorum seni
Çırpınışlarım korkularıma dair
Uzağına düşmek
Gül çehreni görememek
Öpüp koklayamamak seni
İçime çekememek kokunu
Bilmem ki nasıl yaşanır senden sonra

Sonrası hiçlik denizidir sevdiğim
Haritada olmayan bir okyanusta
Kıyısı olmayan bir sahile doğru yüzmek
Seni, beni…
Kim kurtarır be sevgili…
(21.02.2013/Ada)