herkes affedilmek ister
ama ben sana beni affet diyemiyorum
parmak uçlarımda beraat fermanım
kalbim yaz diyor, yazamıyorum
şurada, kalbimin semalarında bir bulut
gürül gürül yağ diyor gözlerim, yağamıyorum
yerin bağrından yükseliyor boş bir tabut
içine gir diyor ellerim, giremiyorum
herkes severken sevilmek ister
ama ben sana beni sev diyemiyorum
her hastanın dileğidir kabuk bağlasın yaraları
al sür şu ilacı diyor kalbim, süremiyorum
dünyanın en büyük uçurumu iki kalp arasındadır derler
öylesi bir düşüş ki, kendimi tutamıyorum...
14.06.15
İsa YılmazKayıt Tarihi : 14.6.2015 20:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!