İki Kadın Şiiri - Şule Ahlef

Camdaki aksimi seyrettim.
Tam da seni düşünürken,
Gözlerimle karşılaştı gözlerim.
Ne kadar değişmiş bakışlarım.
Senden önce bir kadın vardı,
Yalnızlıktandı hırçınlığı.
Öfkesi terkedilmişliğinden soğuk kalbinin.
Senin sevebilir bakışlarında değiştim.
Tüllerin ardından bir vapur geçiyor.
Yalnızlığın sireni çalıyor kulaklarımda.
Dalgalar daha bir şiddetle vuruyor cama.
Bu kocaman evde,bir kadın senin için ağlıyor.

Ellerim yandı bugün,sobayı yaktım.
Ama hiçbirşey yüreğimdeki acı gibi değil.
Hani bazen bu dört duvarı yıkasım geliyor,
Kendi yıkıldı yıkılacak ya,boşver.
Diktiğim perdelerin ardında sokak lambasının zayıf ışığı...
Pencerelerden dolan soğuk içime işliyor.
Belki ararsın diyorum,
Gözlerim doluyor,ağlıyorum.

İki yol varken senin için önünde,
Yol ayrımına bile gelmedin.
O da,ben de almıştık seni yüreğimize.
Bir başkasının duygularıydı paylaştığım..
Sönük bakışları nasıl da alevlenirdi.
Senden bahsederken gülümserdi dudakları.
Ben başka biriyim oysa.
Senden nefret ederdim,severken.
Sana ihtiyaç duymak utancımdı,
Güçsüzlüktü sevgim.
Sen beni anlamadın.
Ama ben seni çok sevdim.
O kadın seni çok sevdi.
Belki benden bile fazla...
Ben,içtiğim şarapta hatırlayacağım seni,
Lüks odalarında otellerin,seni soluyacağım.
O ise her akşam beklerken otobüs duraklarında,
Soğuk vururken yüzüne vapur iskelelerinde,ıslak sokakta,
Çamurlu yolları adımlarken,bir düşünce olacaksın ona.
Gece çökecek sonra,bu şehrin iki yakası da ağlayacak,
Kaybettiğin iki kadın için.
Belki de senin için...