İki İsmail Şiiri - İsmail Ersin Dalgıç

Yaşam çizgisinde koşturmaca,
İkisi de hastalıktan mustarip,
İki İsmail,

Hayatının üçte ikisini tamamlamış,
Kalan biri için çare arar.

Yaşımın elli beşte biri değil,
Meyvamın meyvası.

Daha yeni tomurcuk tertemiz,
Ölmez kökler saldın dünyaya.

Sanki can pazarındayız,
Çocuğumun çocuğu,
Bu yarışta tabii birinci.

Ben artık değişmeyen değişime,
Sonsuzluğa yol almaktayım,.

Askerlik gibi mi desem,
Nöbetimi devredecem.

Süratle hastalığını yenen torunum,
Adeta şaşırttı beni.

Ben ise bitti dediğim hastalığım,
Bakmışım düzinesiyle sırada.

Kana kana ye,
Ömrüne de noktayı koymayı unutma.

Biri yok oluyor,
Biri var oluyor,
Doğa kendini yeniliyor,
Yeni filizler veriyor.
İsmail,
İsma,
İs,
İ.

İsmail Ersin Dalgıç

2 Şubat, 2004