İki İşçi Gördüm Şiiri - Muhammed Okay

Çiğ suratlı güneş
Uyanıp hantal uykusundan
Tüm sarhoşluğuyla kaldırımları yalarken
Demir yelekleri paslı balkondan sarkan gözlerime
İki işçinin , iki emekçinin varlığı süzülüp konuyor.
İki yiğit delikanlı.
Gemden kurtulmuşçasına yol tepen atlar gibi
Durmaksızın çalışıyorlar.
Kısrak sütü damarlarında kuvvet gemisi,
Homurdayan soluk alışlarında deniz kasırgaları esiyor.
Buğday esmeri sırtlarında güneş ısırıkları.
Kabaran alınlarında bulgur bulgur terler.
Tuz gölleri su içiyor yorulan bedenlerinden
Demir pası silkelenir omuzlarından,
Nasırlı elleri hayatın düğümlerini çözmekte.
Bir kum tepesinin karnını deşiyorlar.
Ha doğdu ,ha doğacak alınterinin bebesi.
İkisi de sessizlikten örülmüşler.
Tek bir göz bakış ile dinlenip
Yarım bir nefes ile nefeslenmekteler.
Yok fallarında hayatın sıcak saran kolları.
Uykularında yok yarınların ışıltılı rüyaları.
Son bir kürek darbesi ile bitiyor kum tepesinin sancıları.
Doğuyor alın terinin bebesi.
Morlaşan kan kuyusu gözlerinden
Sıcacık bir dostluk eli uzanıyor
Hayretten dilini ısıran gözlerime .
Gözlerim bu sabah,
İlk kez dokunuyor hayatın tüm çıplaklığına
Ah, diyorum!
Keşke ben de siz gibi olsaydım.
Keşke ben de sizin gibi emeğin alın teri ile her gün yıkansaydım.
Keşke ben de sizin gibi
Soğukluğunda terimin sıcacık çorbalar pişirseydim.