İki Ihlamur Ağacı (648)

(eski bir şiir)
İki ıhlamur ağacı,
Hani annem elleriyle
dikmişti sizi?
...
İkiniz yan yana (idiniz) .
Kardeş gibi büyümüştünüz.
(ikinizde yandınız gittiniz)
...
Çok çayınızı içtik.
Sağol(un) saydınız. Bugünlerde toplardık yine,
Ihlamurlarınızı...
Siz, sizlerden önce ölen sahibinizin.
Son yadigarlarıydınız...
Şimdi yadigar, madigar kalmadı...
Bir hızarın ellerinde, can verdiniz...
...
Her ağaç yanmaya, mahkum mu?
Öyleyse zaten bir gün yanmayacak mıydınız?
(Ağlıyorum ama ne oldu bana?)
...
Ama özleyeceğim sizi.
Her sokağa adım attığımda.
Görür gibiydim rahmetli anamı...
Yanınızda!
...
Bana bakar, gülümserdi.
Şimdi milyonda bir görürüm.
Onda da sorar gibi yüzüme bakar!
Ne yaptınız dünyada kalan iki emanetimi...
...
Nasıl izah edeyim (nasıl söyleyeyim)
Babamın bu ağaçlara da habersiz kıydığını...
İki ıhlamur ağacı vardı.
Şimdi odunları da yandı...
Kül oldu, kül oldu.
İki ıhlamur ağacı...
05.05.2005