İki Hecelik Sevda Yüzünden

İki hecelik sevda yüzünden
Felek bülbülü lâl eyledi gülşende
Hazan mevsimi gelirken hicranla
Bülbül güle el salladı gülşende
Ve vuslat hayal oldu hicranla
Gül ağladı,
Bülbül ağladı,
Felek ağladı gülşende
Ve şiirler ağladı şairlerin dilinde

İsyan et feleğe ey bülbül isyan
Bir mezarın bile olmayacak gülşende

Matem-i hicran dokunurken kaleme
Bülbül olmasa da şair öter gülşende
O dem asi bir rüzgar eser hicranla geceye
Gül de kırılmış,
Bülbül de kırılmış,
Gönül de kırılmış gülşende

İki hecelik sevda yüzünden
Felek bülbülü lâl eyledi gülşende
Kimsesiz biçaredir mahşerde bülbül
Güle dalarken gülşenden oldu
Dökülür o dem mahşere hatıralar
Hatırlanır mahşerde bir bir anılar
Gül de yoktur,
Gülten de yoktur,
Gülşen de yoktur mahşerde.

(Elif-Bayram ÖZÜN'e)