İki Hece Mi ‘İnsan’ Şiiri - Şair Lavitab ...

Ölüm döşeğinde, hiçbir şey bilmediğini bildi Sokrates
Yoksa
Daha en başta
gömleğinin düğmesini yanlış mı iliklemişti
ki hepsini aynı anda söküverdi

I
Çıldırmak kolay
Mesele –ma olumsuzluk ekiyle çıldırmak da

II
Bir bardak lazım bize, içi dolu
Tuzu eksik de olsa yemeğin
Emek tamdı
Cırcır böceği mi karınca mı?
Hangisi daha masum?
Oysa ikisi birden olmalı hayatta
Ne karınca ile dolup taşmalı dünya
Ne de cırcır böceği olmalı hâkimi

Sevgi, bir kanadı kelebeğin
Her dokunuşta pulun döken
Hâlbuki bir kartal olsa
Sıkıca tutsak da kanadını
Kendi bildiğini okusa

III
Bir atom bombasında uranyum olmak
mı daha iyiydi
Bir sapan da taş olmak mı?
İkisi de topraktan değil miydi

IV
Ankara’da trafik akıyor
Orta refüjde tekerlek izi
Cam kırığı ve kan
sık sık

Zaman insan zamanı
asfaltsız yol
Üzerinde ünlü markalar
Bej surat, donuk bakışlar
Mağaza vitrinlerinde insan.
Billboardlarda insan
Tişörtlerde baskı insan
Sen, san bunları
Topu topu iki hece İN-SAN

Çorbayı bakır tasta mı istersin
En fiyakalı porselen tabakta mı içersin
‘çorba olsun da…’ bir cevaptır
‘Ben çorba istiyorum’ da
Ehemmiyet hangisinde
Çorbada mı kapta mı?

‘Aşkın Gözü Kördür’ demiş Propertius
Oysa kör olmalıydı sevgi de
İyilik de kör olmalıydı
Peki ya insan
Kör olmalıydı in-san
‘İnsanın En Büyük Düşmanı Kendisidir’ diyememeliydi Cicero

V
Yalanlar yalan olmasa
Yılanlar derileri döküyor bak
Mumlar boşa yanmasa

Anneye babaya öf bile denmese
Kalınmasa üç dakikadan fazla küs
Lügatten çıkarılsa iyi
Her güzel sözcük aktif rol alsa
Sığmasa lügatin iki kapak arasına

Demese yalnızca ağaçlar çiçekler
(Böcekler kuşlar)
Demese ‘insan’
Batı rüzgârları esmese
Olmasa insan iki ayağı üzerinde duran
Alet kullanan ‘in-san’
Ruhsuzlar şuursuzlar değil sadece
İnsan insana ‘insan’ demeyi
Keşke bilseydi