İki Hançer Şiiri - Mustafa Fevzioğlu

Derlerdi ya eğer gözden ıraksa,
Gönül de unutur birine baksa.
Bendeki çivili, silinmez izi,
Ben bırakırım da gönül bıraksa.

Avare dolanır, mecnun gezerim.
Rüzgarla savrulan tozla tozarım.
Düştükçe aklıma tatlı gülüşü,
Alırım karşıma beni yazarım.

Ha yorgan üstümde, ha dokuz tahta.
Berzah kuyumdayım, pürkaranlıkta.
Ne soran var ne de sorsa söyleyen,
Arza ne hacet dert ruhumda yafta.

Gözleri yaralar; onulmaz sancı.
Gülüşü göze tat, yüreğe acı.
Dağı yarıp aşmak bana dert değil.
Dert; o bakışların hançerden ucu.