İki güzel isim; Tarih ve Türkler

İki güzel isim; Tarih ve Türkler,
Ve bir de diğer arkadaş; Talih...
Türkler, tarihin kahraman evladı,
Tarih, mertliklerin kadim kitabı,
Talih, büyük ateşlerin kıvılcımı.

Önce senden başlıyorum, ne olur?
Kıyamete değin, son bir kez gül,
Mertçe,delikanlıca, güzel güzel,
Geçmişteki güzellikler hatırına,
Bir daha karartırsak yüzünü,
Dünya çekemez insanlığın yükünü.

Tarih! Bir ateşte yakılmış iki satır;
Mektup musun? Cevapsız bıraktığın.
Yoksan, kaybolduysan, yeniden...
türk'ün kalemiyle yazılacaksın.
Bir Millet akmadı mı sayfalarında?
Adriyatik sahilinden, Çin seddine,
M.Sinan'ın diktiği uzun uzun elifler,
İnsanlık kaleminin son kalemi miydi?

İnsanlık bir lugatti bizim için,
Açıp okunacak ve öğrenilecek,
Kurdun kuşun halini bilecek,
Fakirin hakkının verilecek,
Mazlumun ahının sorulacak,
Bir Millet değil miydik elif gibi,
Dosdoğru, nazik, dik ve onurlu.

Viyana son isteği miydi Kızıl Elmanın,
Konak konak illerde neydi ordugah kurmak?

Ya o sina çölünde Sultan Selim,
Geçerken çölü önünde Nebi'si,
Hepsinde aynı metanet,
Kızgın kumunda teslimiyet.

Türkler, tarihin yalnız Milleti,
Ve talihin unuttuğu bir incisi,
Türkler, coğrafya değiştiren,
Üç kıtada medeniyetin girdiği.

Talih! Bu sana son sözüm, son
Yalnız bir kere gül, diğerini isteyen,
İsmini unutsun ve hatırlamasın,
Balkanlar yine kanlı içim gibi,
Başı yukarda Kafkasya inim inim,
Orta Asya büyük ülkülere mûkim,
Orta Doğu, kaynıyor için için.

Bir gün var elbet, mukaddes bir gün,
Dolu dolu bulutların yağmur topladığı,
Ateşin gülle, nefretin şefkatle örtüşeceği,
Dede Korkut'un, Yunus'un muştuladığı,
Kurdun kuşun özleyip gözlediği bir gün.
Öyle mukaddes bir günün eşiğinde,
Türkler, koskoca bir coğrafya da,
Su tutan bentler gibi bekleşmede,
Yağmur gibi akacaklar yeryüzüne.