İki Güvercin Şiiri - Mucip Kına

1.
Kapalı Çarşı’da İki Güvercin
Uçuyordu, kaygısız ve pervasızca
Birbiriyle oynaşan iki sevdalı yürek,
Çarşının kubbesini gök kubbe bilerek
Özgürce uçuyordu
Ampulleri güneş zannederek.

Hanutçuların ısrarları,
Turist çağıran ayakçıların bağrışmalarına karışırken
Bütün dünya zannediyordu
İki güvercin
Kapalı Çarşı’yı,
Kubbesinde yarışırken.

Neler görmüşlerdi bu kubbeden,
Sabah sohbetlerinde ne ayıp sözler,
Ne küfürler duymuşlardı,
Ne pazarlıklara şahit olmuşlardı,
Ne günahlar, ne sevaplar
Ne yoksulluklar, ne zenginlikler
Ne adamlar gelip geçmişti, bu çarşının eski caddelerinden

Giderinden altın toplayan çöpçülerin,
Yüzyıllardır aynı kubbede uçup duran şu güvercinlerin
Gördüğü bu çarşının kapıları açık,
Üst katında Edip Cansever’in şiir yazdığı bir dükkanın
Alt katında bir Rum çırak hasretle altın bileziği işlerken
“Üzerinizden çekilmedi mi güneşin kuşatan sıcaklığı
Siz hiç kaybetmediniz mi göğünüzü” diyordu

Yıl bindokuzyüzellibeş,
Bir yürek kapalı çarşıdan gidiyordu.

2.
Beyazıt Meydanında bir avuç yem ile tutsak edilmiş
Diğer kardeşlerinden pek de farkı olmayan
Özgürlüğü gördüğü ile sınırlayan
Ha bir avuç yem ha bir avuç kubbe
İçine doğdukları yer ve kendilerine verilen
Döşenmiş kadim taşların arasında bir buğday tanesi için,
Uzun taş minareler ile yarışarak
Gökyüzünde martılarla karışarak
Uçarken
Neler görmüşlerdi bu minarenin tepesinden
Ne eylemler, ne eylemsizlikler

3.
Bir de Dobur Ali’nin kafesteki güvercinleri vardı,
Fatih’te bir apartmanın çatı katında
Uçmak için Dobur Ali kadar sabırsız ve hayran
Tutsak bir o kadar
Gök yüzünü sınırlayan iç güdüleriyle
Özgürlüğü Dobur Ali’nin ıslığı zanneden
Göğü bilmeyen, özgürlüğü bilmeyen

4.
Bir de “tedirgin bir güvercin”
Halaskargazi’de
Yüz üstü uzanmış yatıyordu
Bir avuç mutluluk için
Bir umut için

5.
Fatih’te bir ıslık sesini özgürlük
Beyazıt’ta göğü kubbe zannederek
Uçuyordu bir sabah iki güvercin, kapalı çarşıda
Çarşının kubbesini kendi gök kubbesi bilerek.

26.02.2010