İki Gül Al Şiiri - Bilal Gülseren

Yarın olmayacak gibi özlettin ya kendini
Çocuk yeminlerinde kaldı biliyorum
Sevdamın damak tadı
Acele etme mi diyorsun
Yanarsa yansın mı içten içe
Başını dayayacak omuz çöküşüm.

Tanıdık bir ağrı içinde kana bulandığımda
Bilerek görmemezlikten gelmelerinde mi hep tanışıyoruz
Firar edemedi hala sendeki yürek güvercinlerim
Kimsesizliğe tezgah açıyor
İkiyüzlü kendine iyi bak sokağında
Siftahsız işporta yerim.

Bu akşam kafebarlardan ihanetlerimiz için iki gül al
Birisini
Eller havaya çığlıklarında yıldızlara atarsın
Diğerini
Uyutulmuş sırrın gibi göğsünde büyüt
Nasıl olsa mor renkli odaları telli duvak yapamayız
Bari duvarlarında kalsın kokularımız.

Geceden tüketilen hüznü yeniden üretmekten
Dudaklarım hep ayrılıkları öpmekten vazgeçemedi
Pencerelerimi sımsıkı kapattım mı diyorsun
Aç ardına kadar
Gökyüzü içeri dolarsa dolsun
Unutkanlığı bende kalmaz bu karşılıksız sevdanın.

Umutsuzluğumuz için iki gül al
Ortalarına taze papatya kokularını sür
Karanfiller de benden olsun
Bir de yeni doğacak güneşin özleminde hayal kur
Sana sunduğum akıl yitirmelerimi
Adettendir diye sırça vazonda saklarsın
Sormasalar bile yeri geldiğinde
Birilerine aşk masalı diye anlatırsın.