İki gözüm Şiiri - Gürsel Pal

İki gözüm.
Yazamıyorum artık.
Zaten kelimelerde seni almıyordu.
Almıyacaktı da.
Bunca satırın ardından gördüm ki!
Sevdamı yazacağım kelime yok.
Yaşamı yazacağım kelimeler hiç olmamış.
Zaten bu ömür dediğimde kelimelere sığmazmış.
Ben gidiyorum iki gözüm.
Sana bu son elvedam olsun.
Sen benden zaten gitmiştin ya
Hani bir zamanlar.
Zaten yaşayan bir ölü gibi,
Dalından kopmuş bir yaprak gibi rüzgarlarda savruldum,
Tarumar olmuş hayatın, tarumar bir insanıydım ben.
İçimde beni kemiren bir şey var,
Hayra alametmidir bilmiyorum.
Olurda dönemem gittiğim yerden
Unutmayasın ki son iki kelimem olacak sana,
Dilimde ve kalemimde olan.
Senin okumadığın,
Duymadığın,
Hissetmediğin bir Dünyadan.
Ben gidiyorum iki gözüm.
Beyaz yakalar ve beyaz Dünyalara.
Dünden bu güne geldim
Bilmiyorum erermiyim ben yarınlara.
Mendilimdeki allığıda sorun etmiyorumda,
Şu öksürük belası,
Birde üstüne iki gözümün bana emanet sancısı.
Sen hep mutlu ol diye dua ediyorum.
Mutlu olsun her insan,
Hatta mutlu olsun bedenimi kemirecek
Börtü böcek.
Bu son veda,
Bu son elveda.
Dönmüyecek bir sabaha
Güneşime gidiyorum.
Dönemezsem beni affet iki gözüm.
Gün gelip vade dolunca
Senide yanıma bekliyorum.
Dönülmeyecek bir yol yürüdüğüm.
Dönemiyeceğim.
Belki bir sabah, bir sabah pencerene bir kuş konar
Yanlız bir beyaz kuş.
Sana bir şeyler anlatmaya çalışırsa
İşte o anda beni anla
Anla iki gözüm.
Duymadığın,
Dinlemediğin,
Okumadığın,
Bilmediğin bir diyardan
Sana bir emanet iki söz getirmiştir.
İki gözüm; Seni seviyorum.
Seni seviyorum.
Seveceğim demiştir.
İki gözüm elveda.