İki Gözüm Şiiri - Erol Orhan

iki gözüm.
güneşin bile doğmadığı an vardı,
sonra yazgım başladı,
o an yazgım başladı.
ancak...
gördüğüm gündü;
bahşedildi hayat.
eşantiyon bir beden.
iki gözüm hediye

iki gözüm.
seni çok bekledim.
bir ömür yol gözledim.
gelene,geçene sevindim
yoruldum...
artık gidiyorum
bir gün gelirde göremezsen.
ağlama iki gözüm
hapiste'de olsam,
mezarda'da.
hep içimde olacaksın
yazdıklarım;
vasiyet değil
senide yorduysam.
hakkını helal et diye.

ne alakaysa,
iki gözüm.
zeytin kalp krizine iyi gekirmiş.
ne fayda...
iflah olmaz nöbetlerdeyim.
onu da sevdim
gözlerin zeytin karası diye.

haberin yok.
amber şişesinde iki güldük,
beraber yaşadık,
beraber öldük.
sen kaldın...
ama beni dışarı attılar,
boğuldum diye.

iki gözüm;
aslan olsam
terbiye ederdin.
ne bilal-ı habeşim
ilk ezanı haykırsam,
ne son mohikan,
izin verirsen...
hafızın soydaşı,
selman-ı farisi olayım...
kırdıysam bilmeden,
haydari hançeri çal boynuma,
hallac-ı mansur gibi,
kanım ismini zikredecek
hurizade diye,

biliyorum iki gözüm,
anlatamadığın bir derdin olduğunu,
biliyorum iki gözüm.
biliyorum...
korumaya çalıştığının kim olduğunu.
ve tüm alem uykudayken.
semaha durup dua ediyorum.
anlatacaksan bir gün
o kişi...
ben olayım diye.