İki Gezgin Şiiri - Dilek Eryüzlü

Yarasını gösterdi bana, elini uzatıp
Biraz mahçup, biraz meraklı..
Korktu canı yanacak diye;
pişmanlıkla çekti yüreğini..

Sevmeyi öğretiyorduk birbirimize
Önce kendimizi
Sonra inceliklerimizi..
Yarıda kalmış çocuk olmaları
Adı konmamış duyguları..
Tamamlıyorduk eksik geçmişimizi yapboz gibi..
Sonra durdu, çekti elini!
Uzun süre fark edemedim yersizliğini..

Sözleri hayal meyal hatırlıyorum;
çok yalan söylerdi..
Pek unutmazdım..