İki Eylül Şiiri - Esra Birge

Tam iki gün oldu
Ne kadar birikmişlik varsa ,
Acılarin cam a dönüştüğü zaman biranda olmadı
Şimdiyse nerede cam parçası varsa iki gündür kırılıyor ve her zerresi ayrı ayrı batmakta
Ayrı ayrı düşüyor
Belliydi bunun olacağı
Çünkü başlarda kuşlarin , kelebeklerin uçuşu bu rahatsızlığı vermemişti
Cam parçasi mıdır ne kuşların kanatlarıni kırıp batıran...
Büyük acı olacak ki kanattıkça kanatıyor ve soluk almama hep engel oluyor
Nereden kalksam acı hep taze olarak yeniden sarıyor...
Keşke acıyı, kanı durduran bir ümit olsa
Oysa ne çok şiir okumuştum
Eylül, mucizelerle , sevgiyle, bollukla gelecekti
Bugün 2 Eylül,
Bu acıya ne kadar dayanabilirim bilmiyorum...
Bana yardım et lütfen çıkmak istiyorum bu camdan havası olan dünyadan...
Her yerden batmakta, kanatmakta ve kırmakta...