İki Eşittir Bir Şiiri - Şeref Yıldırım

dur diyemedim, hep seyirci olmanın çaresizliklerine,
bembeyaz yüreğimi, satıcılarına terk ettim,
dürüstlüğün, iyi niyetin can alıcı ilmiklerinde,
titredim, üşüdüm, hep korktum, av olmanın hüznünde…

amaç aynı, yol aynı, insan olmak erdeminde,
kaypaklıklarda şaşkın, sözlerin dönmelerinde kırgın,
banknotların hışırtısında, satın alınan aşklara üzgün,
titredim, üşüdüm, hep korktum, av olmanın hüznünde…

isterdim… çok isterdim göstermeyi onurun, şerefin ne olduğunu
namusun sadece sözde olmadığını, yaşanılır olduğunu
sadakatin, vefanın, dostluğun, toplum için çırpınmaların mutluluğunu
paylaşımların çıkarsızlığını...

oysa bilirimki, anlamazlar..

renk renk bezenmiş, insan görünümlü sürüler, salınır düzenin uyumunda
ben merkezinde, mutluluk yalanlarında. bedenleri simsiyah…ölüler..
onların için tek gerçek …çıkarları hep çıkarları…,gözleri oyuk,dilleri kirli,
aynı sevgi masallarında, yürekleri dolar ayrı ayrı gönüllere, pervasız ve küstah…

bir yudum sevginin, menfaatsiz bir bakışın, bölünen bir lokma ekmeğin hazzını almamışsa,
ellerin yapışmasını, dudakların birleşmesini aşk oyunu sanmışsa,
aynı anda, iki dilden çıkan cümlelerin anlamını kavrayamamışsa,
belinin altını üstünü birbirine karıştırıp ta, gözü dünmüşse

bilsin ki;
aşk ne? İki eşittir bir ne? Bilmiyor…

vahki vah…! ! !
yazık olmuş koskoca yaşamlara,
yazık olmuş yaşadığını sananlara…

06,12,2006