Iki durak arası Şiiri - Bahar Gökkaya

    Iki durak arası
◇••••••••••••••••••◇

Kaldım iki durak arasında,
Gönlümden dilime gelir durur...
Her âh edip sessiz çığlığımda,
Kalem kağıda kurşun vurur...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Akrepin yelkovanı öptüğü kuşakta,
Umarsızca aşınır eskimiş kadran...
Gündüzün geceyi uğurladığı anda,
Acımasızca geçip gider zaman...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Zaman merhemdi derin yaralara,
Kabuk tutmadan yine kanattım...
Denizin durgunluğu gebeydi dalgalara,
Sandalımı çaresizliğimle donattım...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Gürültüden kaçtım başımı tutarak,
Yaşayan cesetlerde savruldum...
Içimdeki bayat kalabalığı uyutarak,
Ilgım düşlerimden vuruldum...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Göğsümde kor bir ateş yanar'da,
Herkesin çölüne zemzem oldum...
Âb-ı hayat çeşmesinden akan su'da,
Bitmeyen dert yazgısıyla boğuldum...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Şimdi ferman dinlemiyor'ki âhlarım,
Gölgemden bile kaçışlarım bu yüzden...
Sizin dilinizden anlamayan eyvahlarım,
Yazılmış olmalı ervah-ı ezelden...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇

Kaldım yine iki durak arasında,
Doğumdan ölüme giden yol budur...
Her âh edip sessiz feryâdımda,
Parmaklarım kehribar tesbihe vurur...

◇••••••••••••••••••••••••••••◇