iki düm, bir tek / Saki Şiiri - Aysun Say

akşam çökmüş nasıl ağırlaşmış hava,
ardı sıra tek nizama durmuş alaca kuşlar,
güneşle köşe kapmaca oynarken bulutlar,
yağmurun habercisi olmuş topraklar,
uzak iklimlerden sesleniyorlar,
yeşil çimenler üstünde buğulu su taneleri,
ılgıt ılgıt saçlarımızı okşarken rüzgarın eli,
geceye eşlik diyor, tam tepemizde ay
ay gülüm, ay
yaz mevsiminde sıcak bir temmuz,
kesin diyorum yakamoz vardır sahilde,
el ayak çekilmiş üstat,
cümle alem
el alem
uykuya boyun bükmüş gariplerdir şimdi
umarsız kuytuluklarda sokakları yalarken rüzgar,
sürüklenen yaprakların hışırtısına eşlik eder, dallar
herkes uykuda
derinden geliyor taş plaktan avrat sesi
uzak rıhtımlara ağlar gibi sanki içi,
anason kokusuyla harmanlanırken yağmurun nemi
vücudumuzda demleniyor yaz mevsimi
ufaktan sallanıyorum gıcırtısıyla demir bir salıncağın
O ‘mu, beni sallıyor
ben mi, O ‘nu bilinmez
neredeyse sabah olacakken
caddeler bir boşalıp bir dolarken
hayatın nabzını yoklayan bir tabip misali
kokluyorum usulca sevdayı
dudaklarımda tebessümü
O’ vefasızın
komşuların pencerelerine dalıyor gözlerim
dalıyorum yarı uykulu yarı arzulu
düşünmeden edemiyorum
kiminin koynunda avratı
kimi ise
daha çok seyreder mehtabı

Saki, oğlum
İki düm, bir tek

2009.07