Biri musalla taşı, biri nikâh masası,
İkisinden de geri dönülmez, dönemezsin.
Birinin ilki yıkım, diğerinin sonrası,
Birisi mahvetse de ölünmez, ölemezsin.
Bilemezsin ne demek mevsimsiz dalda soluş;
Ölmek belki bir yer de bu hayattan kurtuluş;
Lakin ölümden daha beteri var, kahroluş!
Birini kahrederek gülünmez, gülemezsin.
Oturup o masaya ne olur ”evet” deme;
Her şey senin eserin sakın ha “kısmet” deme;
Yalvarırım ne olur bana da “sabret! ” deme;
Geçmiş bir imza ile silinmez, silemezsin.
Bilirsin ki, her gülün bir kes olur baharı,
Sevmediğin biriyle oynama bu kumarı..
Artık sana bıraktım son sözü, son kararı,
Sevsen de, sevilmeden sevilmez, sevemezsin!
14.3.1983 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 12.9.2014 23:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!