iKi DAMLA SUYUM BEN Şiiri - Binali Kılıç

Akılla şereflenmişim, özgür kalmış iradem
Mizâcımı Hâk yaratmış, türlü türlü huy'um ben
Lisan vermiş, her halimi arz ediyor ifadem
İyi bende, kötü bende, aha, işte buyum ben

Tarihin yapraklarında belli olmuş niyetim
İster şah, isterse köle, değişmez âkibetim
Bir zerreye gücüm yetmez, alınırsa kudretim
Son nefeste kaybedersem, şiddetim, korkuyum ben

Dünyayı imâra kalktım, kurdum yüksek binalar
İndim derin okyanusa, oydum koca kayalar
Dünyaya gönül verirsem, dünya beni oyalar
Bir türlü doymak bilmeyen isteğim, arzuyum ben

İnsan diye nitelenmiş, dünyada ismim benim
Nesillere taşınsa da, canı yok resmim benim
Bir gün gelip karışacak toprağa, cismim benim
Neyim var ki övünecek, iki damla suyum ben

Uzun bir yola koyuldum azıksız, yiyeceksiz
Üstüme yorgunluk çökmüş, kalmışım hareketsiz
Binmişim uçan dolmuşa, ayaksız, tekerleksiz
Dur kardeşim, son durakta inecek yolcuyum ben

Binali der ben insanım, böyle anlatın beni
Merdivensiz bir mekâna indirin, atın beni
Dünyadan elim üzüldü, örtün, kapatın beni
Son listede okunacak eğriyim, doğruyum, ben