İki damla mavi deniz Şiiri - Evren Dalgıç

ağlasam,
sussa ecelim,
karşımda dursa.
öylece bakıp;
o fırtınalı hayatıma,
iç çekse her ben gibi.
ve o'nunda süzülse gözlerinden,
iki damla mavi deniz,
benim gibi diz çökse,
ecelim de sönse böyle ben gibi ecelsiz.

yanık rüyaların sırtında büyüyüp,
hayallerimi verdim bilmediğim ellere.
'al şu gökyüzü senin,
al bu yamaçlar gözlerinin,
işte bak sevgilim bu kalp de senin'
deyip durdum;
yılların örümcekleşmiş ağlarına.

çevir sesi gelmeyen bir bekleyişte,
hangi düşlere dalgalanır dururum.
be adam sanan kendini,
daha kaç kez anlamalısın,
büyümemiş bir bebek olduğunu.
kundağın yok,
bir emziğin bile olmadan;
cennetin sana haram olduğunu.

bitmeyecek yolların kılavuzunu bulamadım,
bir yol tutturup da hayallerime,
o yol da bile kaybolamadım.
sadece bir şair oldum;
kendince yazıp kendince karalayan,
ve yırtık hayallerini üstüne giyip giyip,
durmadan kendini parlayan.

(Ankara 2005)