İki Damla Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

İki damla samimi yaş düşsün yanaklarına.
Öfkenin pususuna yatmadan düşün!
Hem aşk okları atan Eros’lar yayıyorsun,
Çevrene binlerce.
Hem de yüreğinin düğümlerini açmıyorsun.
İki damla samimi, iki damla yürekten.
Sonra bak nasıl çözülecek kördüğümlerin.
Urganlar kırılacak insanlığını bağlayan
Ve sevda; ilkbahar güneşi gibi
Sıcak ve aydınlık doluverecek Dünyana
İki damla samimi yaş düşsün yanaklarına
Gurur denen pislik havuzuna düşmeden düşün!
Göreceksin kırılıp, dökülüverecek
Yüreğine ağırlık veren intikam zincirleri,
O zaman, senin de ilkbaharların gülecek,
Kelebekler uçuşacak kırlarda,
Balıklar takla atacak akvaryumlarda.
Ve senin şehrinde hiçbir çocuk öksüz,
Hiçbir adam boynu bükük kalmayacak.

İki damla samimi yaş düşsün yanaklarına,
Korkulara kapılmadan düşün!
Buradan bir avuç gül tozu gönderiyorum,
Aç ellerini hadi alsana.
Üfle gitsin geçmişteki tüm olumsuzlukların üstüne.
Bak uzatıyorum ellerimi t u t s a n a!

Bu bahar demir al üzüntünün kuytu limanlarından.
Öfkenin, nefretin, korkunun olmadığı
Yaşamın insanca yaşandığı,
Düşlerin gerçekle kesiştiği o uzak diyarlara…
Bak rüzgâr da ardında.
Şişir yelkenlerini, kim tutar seni?
Ama unutma önce,

İki damla samimi yaş düşsün yanaklarına…