Ben iki dalı olan,köklü bir ağacım,
Bir dalım sağımda,bir dalım solumda,
Onlar benim meyvem, yaşam kaynağım,
İnsanlara yararlı olsunlar diye,
Sevgimde açtılar,bağrımda büyüdüler,
Çok güzel, iki meyvam oldular,
Kanatlarımın altında,şefkatimle,
Her türlü fırtınadan korundular,
Onlar gözümün,birer nuru oldular,
Biri ışığım oldu,biri gücüm,
Işığıyla dünyamı aydınlatır,
Aldığım güçle ayakta dururum,
Onlar olmasaydı hayatımda,
Güçsüz ve çaresiz biri olur,
Karanlıklar içinde kalırdım,
Işığımla,gücümle duruyorum ayakta,
Yaptığım her fedakarlık,onlar için,
Onlarda çırpınırlar anaları için,
Birinin eline diken batsa,
Aynı acıyı duyar diğeri, ta uzaklarda,
Arasam dört yanda,parayla,pulla,
Bulunur mu böyle evlat,böyle huzur?
Kopsa tufanlar,fırtınalar esse,
Kökleri sağlam topraktaki bu ağacı,
Sökebilir mi hiçbir güç?
Rabbimden başka, asla,asla.
14-11-2006
Nesibe Arslan
Kayıt Tarihi : 14.11.2006 19:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İki dalım biri Oğlum biri Kızım.
Bulunur mu böyle evlat,böyle huzur?
................................................... iki parcası onlar koçu ve mavişi,hem baba hem anne oldu yıllarca onlara....hayatının zevkini, neşesini, rengini mutluluğu onların mutluluğunda arıyan fedekar,huzuru onların gözlerinin parıltısında bulacak kadar sevgi dolu yüreği olan bir anne Nesibe hanım...şiiride bir annelik abidesi olmuş YAVRULARINIZLA HEP MUTLU KALIN Nesibe hanım
TÜM YORUMLAR (3)