Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İlk bakışta kolay görünen derin şiir.
İnsanoğlu her yüzle karşılaşıyor. Birçoğu da kendi yüzünden utanmayan yüzler. Bu yüzlerin yanında yüce dağlar bile utancından ezilir, küçülür. Ama her olumsuzun geçişi gönüldedir. En yüce dağ da gönül dağıdır. Her hali ile yaslanılan... Sevgili şairi sevgiyle kutluyorum.
k u t l a r ı m
Ölçü tutmaz, hangi dağı koysam yanına
Her biri, sanki cüssesinden utanan bir cüce
Birde geçip, karşıdan bak dedim kendime
Bir gönül dağının birde diğerinin heybetine
değerli şairimiz
o heybetli ve görkemli dağları
bazen kişileştirerek
ve bazende benzetmelerle
zihin/algı/iç dünyamızda çağrışımlar yaratıyor
ve bizi alıp götürüyor şiir selinden oluşmuş tertemiz okyanuslara...
:) yine harika bir siirinizi okudum Inci hanim yureginizde ki guzelliklerin sizi bulmasi temennisiyle sevgilerle kalin saygilar *** Tam Puan *** + Antolojim
:) yine harika bir siirinizi okudum Inci hanim yureginizde ki guzelliklerin sizi bulmasi temennisiyle sevgilerle kalin saygilar *** Tam Puan *** + Antolojim
:) yine harika bir siirinizi okudum Inci hanim yureginizde ki guzelliklerin sizi bulmasi temennisiyle sevgilerle kalin saygilar *** Tam Puan *** + Antolojim
Gönül sarayına sevdalı gönlüm
İçinde salınıp gezen bir ece
***
Canm dün yorumlara geldiğimde sana da uğradım soneklediğin şiiri gözümden kaçmış .. o niyetle de bir doluşeyyazdım ama tam bitti ... göndere basamadan tık elektirikler gitti ..
neyse kısmet değilmiş
aynı sözleri yazamam ..
o yüzden bir kez daha okudum ...
bakalım san ne diyecek bu cadısı..
'' içinde salınıp gezen ece ''
çok beğendim ..
biren öyle düşündüm yüreğin içinde bir ece ..
devaamında öyle salınıp gezdiğini sanıyorken mutlu mesut .. şirin devamından sonra yanii gelen sözler de ...
orda olmak o kadar mutluluk veririken o ece birşeyleri fark ediyor ..
çıkıyor bir de dışardan bakıyor ...
içerdeyken anlaşılmıyor belki ..
işte oo zaman tüm çığlaklığı ile gerçekler yüzüne çarpıyor ..
inanmak istemediği içinde
gördükleri karşısında soru cümeleri ile bitiriyor
yanılgı mı ironi mi sihir mi ..
öyle ya inanmaz istemeyince bu bir serap
göz aldatmacası ..
göz oyunları ..
hele ki dağlarla mukayese edince içinde ki sözcükleri ...
hele ki o masum kırçiçekleri ile renklendirdikçe yüreği ..
öyle ya hadi bakalım ..
hangisi gerçek ..
Birinde toprağına sımsıkı sarılmış
Başları dik, rengârenk gülümseyen,
Ötekinde, çürümüş, rengini yitirmiş
Yüz-üstü sürünen yüz-süz çiçekler…
bence ikinci şık canım ...
ne yazık ki
gerçek acımasız oluyor ... ..
Aslında ne ilginç dün tv de öyle zaplarken ..
dağlar bile dayanamaz insanoğlunun gücüne falan gibi yani insannoğlunun yürek gücünün dağlardan daha dayanıklı daha metaanetli olduğunu falan söylüyordu .. rivayete olabilir ..
ama şimdi şirini okuyunca ..
flu flu de gitsin boşver ...
yine ne gelecekse dağlaran denizlerden gelsin ..
ne güzeniriz onları heybetine nasılgüven verir..
denizde öyle
aslında ikisinden de korkarız dimii ..
dağları haşmeti olsada ürküten yanları yabaniyanlarından ..
denizlerin açık olan yolarında alabildiğine kulaç atarken . aniden .. olabileceklerden
evet her ikisi de tehlike azr eder ama onlar bile önceden bildirirler bak tehlike diye ..
ama insanoğlu öyle mi ..
ya da kör sevmelerde
neden gözler kör olur o sisi perdesi neden hep vardır da görmek istediklerimizi görürüz ..
aşkda gerçek yoktr mesela
aşka gerçek yüzle bak heryandan fiyasko olur ..
ama hayall aleminde gidersen o yolu muhteşem
işte bu gibi durumlarda da
hayal aleminin bir halisilasyonu diye düşünebiliriz belki ..
neyse yine kulağı diğer tarafdan tuttuk
belki de ne alaka
yüreğini emeğini kutluyoum canım
sen bana bakma
söz konusu yüz_süz çiçekler ! olunca ..
böle çözülüyoruz ..
sevgilerimle ... :)
candan kutlarımmmmmm
Hoş etkilerle paylaşılan özgün bir şiirdi.
Tebriklerim ve sevgilerimle.
Kalemibizden güzel bir şiir okumanın zevkini tattım tebrikler
Bu şiir ile ilgili 43 tane yorum bulunmakta