İki Dağın Arasında Bir Beyaz Bulut...

İki dağın arasında bir beyaz bulut...
Dağ buluta hayran, bulut dağa
Dağ çorak ve sert,
Bulut yumuşacık, tül gibi
Dağ gidemez bir yere,
Tutukludur yerine,
Bulut özgürdür oysa,
Dağılıp gider her yere.
Bu aşkta kim kaybeder sizce?

Bulutun başı usulca değer dağa
Dağın kalbi çarpar hızla
Bu nasıl bir okşayıştır kibarca
Buluta değdirince dağ, sert omuzlarını
Bulutun canı acır bu dokunuştan
Dağ çok üzülür
Uygun değildir narinliğe ama
Kırılgan bir sevdası vardır
Bulut nasıl anlasın bunu?

Bulut yavaşça parmaklarını alır dağın üzerinden
Sarıldıkça canı yanmaktadır çünkü
Dağ gidemez ki peşinden
Kalır kaskatı yerinde
Bulut gözlerini ayırmadan dağın üzerinden
Çekilir iyice uzağa
Ve ağlar uygunsuz aşkına

Dağın çorak ve sert omuzlarına
Bulutun gözyaşları yağar sabaha kadar
Dağın üzerinde kuruyunca yağmurlar kendine gelir
İçi yaralıdır o ser yamaçlarının
Ve karşı sıradaki dağlara bakar ve der ki;
Belki de onları sevmelidir
En uygun budur kendime
Bulut kadar yumuşak, narin ve özgür bir aşk
Dik ve sert ve üstelik yerinde sabit kalan
Benim neyime?